Ewolucja od pasywnej anteny skanującej elektronicznie (PESA) do aktywnej anteny skanującej elektronicznie (AESA) stanowi największy postęp w nowoczesnej technologii radarowej. Chociaż oba systemy wykorzystują elektroniczne sterowanie wiązką, ich podstawowa architektura różni się diametralnie, co prowadzi do znacznych różnic w wydajności.
W systemach PESA pojedynczy moduł nadawczo-odbiorczy zasila sieć przesuwników fazowych, które kontrolują charakterystykę promieniowania pasywnych elementów antenowych. Taka konstrukcja nakłada ograniczenia na odporność na zakłócenia i elastyczność wiązki. Natomiast radar AESA zawiera setki, a nawet tysiące indywidualnych modułów nadawczo-odbiorczych, z których każdy posiada własną kontrolę fazy i amplitudy. Ta rozproszona architektura zapewnia rewolucyjne możliwości, takie jak jednoczesne śledzenie wielu celów, adaptacyjne formowanie wiązki i znacząco ulepszone elektroniczne środki przeciwdziałania.
Elementy antenowe same w sobie ewoluowały wraz z tymi systemami.Anteny planarne, dzięki swoim niskoprofilowym, masowo produkowanym konstrukcjom, stały się preferowanym wyborem dla systemów AESA wymagających kompaktowych, konformalnych instalacji. Tymczasem stożkowe anteny tubowe ODM nadal odgrywają kluczową rolę w specjalistycznych zastosowaniach, gdzie ich symetryczne charakterystyki i szeroki
Nowoczesne systemy AESA często łączą obie technologie, integrując płaskie układy antenowe do głównych funkcji skanowania ze stożkowymi antenami tubowymi, aby zapewnić specjalistyczny zasięg. To hybrydowe podejście pokazuje, jak zaawansowane stają się konstrukcje anten mikrofalowych, aby sprostać zróżnicowanym wymaganiom operacyjnym w zastosowaniach wojskowych, lotniczych i meteorologicznych.
Aby dowiedzieć się więcej o antenach, odwiedź stronę:
Czas publikacji: 29-10-2025
